Płyta zaciskowa sterowania turbiną GE IS200TTURH1C
Opis
Produkcja | GE |
Model | IS200TTURH1C |
Informacje o zamówieniu | IS200TTURH1C |
Katalog | Mark VI |
Opis | Płyta zaciskowa sterowania turbiną GE IS200TTURH1C |
Pochodzenie | Stany Zjednoczone (US) |
Kod HS | 85389091 |
Wymiar | 16 cm*16 cm*12 cm |
Waga | 0,8 kg |
Bliższe dane
Kontroler jednopłytkowy stanowi serce systemu. Kontroler zawiera procesor główny i redundantne sterowniki Ethernet do komunikacji z sieciowymi modułami wejścia/wyjścia oraz dodatkowe sterowniki Ethernet dla sieci sterującej. Do obsługi procesora głównego i modułów wejścia/wyjścia używany jest wielozadaniowy system operacyjny czasu rzeczywistego. Oprogramowanie sterujące jest dostarczane w konfigurowalnym języku bloków sterowania i przechowywane w pamięci nieulotnej. Jest on podobny do 32-bitowego formatu zmiennoprzecinkowego IEEE® 854, a do złożonego sekwencjonowania dostępne są również diagramy funkcji sekwencyjnych (SFC). Sieć wejścia/wyjścia (IONet) to dedykowany, pełnodupleksowy protokół typu punkt-punkt. Zapewnia deterministyczną, szybką sieć komunikacyjną o przepustowości 100 MB, odpowiednią dla lokalnych lub rozproszonych urządzeń wejścia/wyjścia, a także zapewnia komunikację między kontrolerami głównymi a modułami wejścia/wyjścia w sieci. Kontrolery online stale odczytują dane wejściowe bezpośrednio z sieci IONet, która jest dostępna w konfiguracjach pojedynczej, podwójnej i potrójnej redundancji. Obsługiwane są zarówno interfejsy miedziane, jak i światłowodowe. Moduły wejścia/wyjścia Mark VIe składają się z trzech podstawowych części: płytki zaciskowej, bloku zaciskowego i modułu wejścia/wyjścia. Bloki zaciskowe typu „barrier” lub „box” są montowane na płytce zaciskowej, która z kolei montowana jest na szynie DIN lub podstawie w szafie sterowniczej. Moduł wejścia/wyjścia zawiera dwa porty Ethernet, zasilacz, procesor lokalny i kartę akwizycji danych. Możliwości wejścia/wyjścia rosną wraz z dodawaniem modułów wejścia/wyjścia do systemu sterowania, umożliwiając pracę w konfiguracji simpleksowej, podwójnej lub potrójnej redundancji. Niektóre podsystemy procesowe wymagają jeszcze większej przepustowości; dlatego procesory lokalne w każdym module wejścia/wyjścia realizują algorytmy z większą szybkością, zależnie od potrzeb aplikacji.